Franciszek Stadnicki нар. 1742 пом. 1810

З сайту Родовід

Події

1742 народження:

народження дитини: ♀ Tekla Stadnicka [Stadniccy] пом. 1843

народження дитини: ♀ Helena Stadnicka (Męcińska) [Stadniccy]

народження дитини: ♀ Анна Стадницкая (Малаховская) [Стадницкие] пом. 1852

народження дитини: ♂ Antoni Stadnicki [Stadniccy] пом. 1836

шлюб: ♀ Teresa Wężyk (Stadnicka) [Wężyk]

1777 народження дитини: ♂ Ignacy Stadnicki [Stadniccy] нар. 1777 пом. 1828

1810 смерть:

Нотатки

hrabia, odznaczony Orderem Orła Białego i Świętego Stanisława.

Franciszek Stadnicki (ur. 1742, zm. 2 marca 1810) – polski kawaler Orderów Orła Białego i św. Stanisława, konfederat barski; obrońca Krakowa, starosta ostrzeszowski; rotmistrz poseł na sejm z ziemi wieluńskiej, właściciel 17 kluczy m.in. Rymanowa i Dukli (1809 r.).

Syn Teresy Stadnickiej z Potockich i Antoniego Stadnickiego- starosty ostrzeszowskiego i wyszogrodzkiego.

Brat - Jan Kanty Edward Stadnicki, prezes Najwyższej Izby Sprawiedliwości.

Żona - Teresa Wężyk herbu Wąż, córka Józefa, kasztelana Konarskiego i Heleny Jordanówny herbu Trąby.

Dzieci: Antoni Stadnicki ożeniony z Józefa z Jabłonowskich, Ignacy Stadnicki ożeniony z Ksawerą Zboińską, Anna zamężna ze Stanisławem Małachowskim, Tekla z Janem Kantym Stadnickim, Helena z Wojciechem Męcińskim.

Jako poseł na sejm z Ziemi Wieluńskiej (1776 i 1786) głosował za elekcją króla Stanisława Augusta oraz przedstawił przyjęty wniosek dotyczący reformy będącej w obiegu monety. W latach 1792-1793 był regimentarzem województwa kaliskiego i sędzią (w czasie konfederacji barskiej brał udział wraz ze swoim regimentem w obronie krakowskiego zamku)i został uwięziony przez Rosjan. Dzięki staraniom kuzynki Teresie Ossolińskiej wyszedł z rosyjskiego więzienia. Posiadał dobra ziemskie w Królestwie Polskim i Galicji, łącznie siedemnaście kluczy; m.in. w Rymanowie.

Córka jego w 1809 r.Helena Stadnicka poślubiła gen. Wojciecha Męcińskiego, i wniosła mężowi w posagu Duklę. Nagrobek jego znajduje się w przedsionku kościoła parafialnego, pw. św. Marii Magdaleny w Dukli.

Від дідів до онуків